Er zijn twee soorten hartfalen: systolisch en diastolisch, met behouden bloedafscheidingsfunctie.
Zelfs twintig jaar geleden was het tweede type moeilijk te diagnosticeren, omdat de hartspier niet verzwakt en de symptomen van chronisch hartfalen (CHF) nog niet verschijnen.
Dankzij de komst van echografie van het hart en echocardiografie werd het diagnostische probleem opgelost.
Een kenmerkend kenmerk van het tweede type CHF is een toename van de druk in de linker hartkamer. Hierdoor verhardt de spier en kan hij niet meer ontspannen. Wanneer er circulatie plaatsvindt, moet het hart niet alleen het bloed uitstoten en samentrekken, maar ook in een rusttoestand komen voor het volgende bloed dat komt. Als dit niet gebeurt, ontstaat er bloedstagnatie. En het blijkt dat het hart er goed uitziet en bloed rondpompt, maar het kan niet ontspannen.
Er zijn vier stadia van CHF: het optreden van milde klachten tijdens inspanning, maar er zijn nog steeds geen structurele veranderingen in het hart. Het optreden van structurele veranderingen in het hart, gevolgd door de manifestatie van de eerste symptomen en in de vierde fase zijn de reeds uitgesproken manifestaties van de ziekte moeilijk te behandelen.
Het eerste stadium van de ziekte kan tientallen jaren vóór de symptomen optreden, waardoor het vaak onopgemerkt blijft. Kortom, het wordt gevoeld in de vorm van snelle vermoeidheid en snelle hartslag tijdens krachtige activiteit. In een rustige toestand verschijnen ze niet.
In de tweede fase van de ziekte verschijnen structurele veranderingen in het hart – de eerste tekenen van hemodynamische stoornissen en bloedstasis, die leiden tot een toename van de hartkamers. De symptomen verschijnen op dezelfde manier als in de eerste fase.
De eerste symptomen van de ziekte – kortademigheid en constante hartritmestoornissen verschijnen pas in de derde fase van de ziekte. Ze worden gevoeld tijdens fysieke activiteit en zijn langdurig. Bij ouderen kan kortademigheid ook in rust optreden als gevolg van stagnatie van de veneuze bloedstroom van de longcirculatie.
Vervolgens begint kortademigheid gepaard te gaan met hoesten die ’s nachts of tijdens lichamelijke inspanning optreedt. Dit gebeurt als gevolg van stagnatie van bloed in de bloedvaten van de longen en veroorzaakt verdere zwelling van het bronchiale slijmvlies – op dit punt begint de periode van de laatste fase van CHF.
Bij ernstig falen heeft de patiënt:
• constante kortademigheid;
• piepende ademhaling in de longen;
• chronische vermoeidheid;
• sterke zwelling van de ledematen;
• vergroot hart;
• ophoping van vocht in de buikholte.
Dergelijke symptomen duiden op een ernstig geval en vereisen soms een operatie.
Prof. Dr. Yoto Yotov: Vrouwen met diabetes lopen een groter risico op hartfalen
De belangrijkste reden voor het optreden van CHF zijn coronaire hartziekten, hartaanvallen, ritmestoornissen en andere acute ziekten van het cardiovasculaire systeem. Hun ontwikkeling wordt immers beïnvloed door risicofactoren:
• roken;
• veroudering;
• Overgewicht;
• erfelijkheid;
• hoog cholesterol en bloedsuikerspiegel.
Hypertensie kan ook een oorzaak zijn van hartfalen. Hypertensie leidt tot hypertrofie van de hartspier en vervolgens tot hartfalen. Daarom wordt patiënten geadviseerd regelmatig hun arts te bezoeken.
Diabetes is van nature potentieel gevaarlijk voor de gezondheid, omdat het bijdraagt aan de ontwikkeling van veel pathologische veranderingen in het cardiovasculaire systeem. In ieder geval worden bij diabetespatiënten dezelfde maatregelen ter bescherming tegen hartaanvallen en beroertes toegepast als bij patiënten met reeds bewezen angina pectoris. Allereerst is het een correctie van voeding en levensstijl en uiteraard een adequate behandeling.
Diagnose en behandeling
Om hartfalen in een vroeg stadium op te sporen, is het noodzakelijk om regelmatig een arts te raadplegen. De diagnose van hartfalen wordt uitgevoerd door: ECG; echografie van het hart; echocardiografie; dagelijkse ECG-monitoring.
Bedenk dat de afwezigheid van symptomen de aanwezigheid van een ziekte niet uitsluit. Een verminderde pompfunctie komt vaker voor bij mensen met risicofactoren, wat betekent dat als u deze heeft, u zich moet laten testen.
Verwaarlozing kan leiden tot de ontwikkeling van structurele veranderingen in het hart en een afname van de ejectiefractie.
Om de ontwikkeling van ziekten van het cardiovasculaire systeem te voorkomen, probeer een gezonde levensstijl te leiden en naar uw lichaam te luisteren.
