Michael kwam thuis van een van zijn vele zakenreizen en ontdekte dat zijn huis verwoest was door een tornado. Toen verscheen elk van zijn drie zonen één voor één met iets schokkends te zeggen en Michael kon het niet geloven.
Michael stapte uit zijn auto in Oklahoma en was geschokt door het tafereel dat voor hem lag. Verschillende mensen hadden zich rond zijn huis verzameld en keken naar het verrassende schouwspel dat voor hen lag. Er gebeurde iets en Michael maakte zich zorgen. Hij was al jaren niet meer thuis geweest en kon zich niet voorstellen waarom er zoveel mensen in zijn huis waren. Er woonde niemand meer. Wat is er gaande? vroeg hij zich af, terwijl hij een nabijgelegen parkeerplaats opreed.
Het was iets ergers. Zijn huis… werd volledig verwoest.
Het huis lag in een klein stadje, maar stond gescheiden van de andere huizen, dus er leek geen andere schade te zijn dan zijn prachtige landgoed: het huis waar hij zijn drie zoons had grootgebracht na de vroegtijdige dood van zijn vrouw Clarice.
Hij had verschillende andere eigendommen en zijn kinderen – inmiddels volwassen – hadden hun eigen huizen in de rest van Oklahoma. Hij was niet meer in de stad geweest en had ze al jaren niet meer gezien. Maar hij voelde zich nog steeds verdrietig en geschokt dat deze plek verdwenen was.
Zijn hart begon te bonzen en hij maakte zich zorgen over het geld dat ze nodig zouden hebben om hem te repareren. Hij kon het zich zeker veroorloven, maar hij maakte zich zorgen. Plotseling onderbrak een stem van links zijn verontruste gedachten.
‘Maak je geen zorgen, papa. We hebben het huis onlangs verkocht”, onthulde zijn eerstgeboren zoon Stuart.
Michaël kon het niet geloven. “Echt? Wauw, zoon. Wat een geluk!’ Hij was opgelucht dat ze er geen last van zouden hebben. Al voelde hij zich een beetje schuldig over de nieuwe koper.
Plots klonk er van rechts een andere stem. Zijn tweede zoon, Sean, moest opnieuw een schokkende aankondiging doen.
‘Nou, eigenlijk, Stewart. De koper heeft slechts een gedeeltelijke betaling gedaan. Ze zullen zich nu zeker terugtrekken”, onthulde hij.
Opnieuw voelde Michael zijn hart sneller kloppen. “Oh nee. Je hebt gelijk, zoon. Het is onmogelijk dat ze dit nu kopen. We zullen zoveel geld moeten uitgeven om het huis in zijn oude glorie te herstellen. Kopers willen hun geld terug.”
‘Ja,’ beaamde Shawn en tuitte zijn lippen terwijl ze zich allemaal omdraaiden om naar de schade te kijken.
De andere mensen die rond het huis stonden, begonnen te vertrekken en Michael, Stuart en Sean benaderden de schade.
‘Waarom hebben jullie het huis verkocht?’ vroeg Michael, niet wetende dat hun zoons zo’n plan hadden.
‘Je bent hier nooit, papa. En wij dachten dat het beter zou zijn. Natuurlijk geven we je het geld,’ begon Stewart, terwijl hij wat puin in het rond schopte.
Stewart had gelijk. Michael maakte zoveel zakenreizen per jaar dat hij nooit meer thuiskwam.
‘Het leek niet juist dat dit huis de hele tijd leeg stond. Er moet nu een gezin wonen,’ viel Sean in. ‘Nou, dat is toch al een kwestie van doen. Ik bel de makelaar. Ze zullen het aan de koper moeten vertellen.’
‘Dat is niet nodig’, riep een nieuwe stem hun aandacht. Iedereen draaide zich om en zag Michaels derde zoon, Charles, het huis naderen en alle schade inspecteren. “Ik was de koper.”
‘Wat?’ zei Michael, opnieuw geschokt. Zijn zoons wisten zeker hoe ze zijn emoties moesten oproepen, maar de woorden van Charles waren het meest verrassend.
“Waarom zou je dat doen? Het is ook jouw huis!’ klaagde Shawn tegen zijn kleine broertje.
‘Ik wilde het van papa kopen. Ik hou van deze plek. Ik ben alleen verhuisd omdat onze samenleving ons op 18-jarige leeftijd dwingt te verhuizen, maar dit is… nou ja… het was het perfecte huis om in te wonen. Dit is het beste huis voor een gezin en ik denk dat ik er klaar voor ben om voor mezelf te beginnen.
Maar ik vroeg de makelaar om mijn naam privé te houden. Ik wilde het meteen kopen. Ik wist dat jullie het tegen een lagere prijs zouden hebben aangeboden als je het wist. Charles legde zijn bedoelingen uit, stak zijn handen in zijn zakken en haalde zijn schouders op.
Zijn broers lachten om de vreemde situatie, en Michael keek hen allemaal liefdevol aan. Ze waren geweldige mensen geworden, bijna op zichzelf, omdat hij altijd weg was, op reis om geld te verdienen.
Maar toen dacht hij aan het leven en hoe gemakkelijk je emoties kunnen veranderen. Je kunt het ene moment gelukkig zijn en het andere moment kan alles veranderen.
‘Oké, we hebben veel werk te doen jongens. Laten we bellen en mensen aannemen. Dit huis gaan we ook herbouwen Charles, je hoeft alleen maar je broers ervoor te betalen. Het is van jou als je het wilt,’ zei Michael.
De broers grijnsden en knikten naar hun vader.
Wat kunnen we van dit verhaal leren?
Emoties zijn sterk. Michaels emoties ondergingen snel veel veranderingen toen zijn kinderen schokkende uitspraken deden.
Het leven kan je verrassen. Hun huis werd verwoest door een tornado en ze ontdekten dat Charles de koper was. Het is grappig hoe gemakkelijk het leven plotwendingen creëert.
Deel dit verhaal met je vrienden. Het kan hun dag opfleuren en hen inspireren.
bron
