Een jongetje dat gretig een gestoomde kotelet met broccolipuree verslindt. Is het niet een heel mooi gezicht? Maar het is vrij zeldzaam om zo’n foto te zien.
Maar kleine grillige wezens, die ronduit weigeren zelfs maar een lepel pap te eten, zijn overal en in elke hoeveelheid te zien.
Waarom gebeurt dit en wat kun je eraan doen?
Volgens psychologen hebben kinderen die zich te veel zorgen maken over hun ouders een grotere kans op een slechte eetlust.
Op hun beurt haasten kinderartsen zich om de moeders en vaders van dergelijke baby’s gerust te stellen, met het argument dat als de lengte en het gewicht van het kind overeenkomen met de normen, en de kleine geen ontwikkelingsachterstand heeft en geen ernstige ziekten heeft, er dan is geen reden tot bezorgdheid.
Tot op heden is er geen enkel geval geregistreerd waarin een gezond kind, opgegroeid in een fatsoenlijk gezin, plotseling stierf van de honger.
Vroeg of laat zal een zoon of dochter zeker willen eten en zal hij zelf vragen om gevoed te worden.
Niet voor niets zeggen ze dat honger de beste kok is. Maar overbeschermde kinderen hebben in de regel geen kans om dit te ervaren.
Als het voeden met liedjes, dansen en schandalen te lang duurt, is er immers te weinig tijd over tot de volgende maaltijd. Dienovereenkomstig heeft het kind eenvoudigweg geen tijd om honger te krijgen.
Daarom moeten ouders ontspannen en minder aandacht besteden aan wat en in welke hoeveelheden hun baby eet.
Het voortdurend dwingen van een klein persoon om te eten via “Ik wil niet” zal alleen maar leiden tot een permanent verlies van eetlust en, erger nog, niet alleen walging veroorzaken voor het eten, maar ook voor de persoon die hem te eten geeft.
Er is nog een nuance. Vaak denken ouders ten onrechte dat hun kind niet genoeg eet, rekening houdend met de aanbevolen normen. Maar mensen zijn allemaal verschillend: sommige mensen eten veel en vaak van kinds af aan, terwijl anderen slechts een paar lepels pap nodig hebben om het lichaam langdurig van de nodige energie te voorzien. Tegelijkertijd hebben zowel de eerste als de laatste gelijke kansen om gelukkig en gezond te zijn.
Ouders van kleine kinderen moeten niet kijken naar de kwantiteit van voedsel, maar naar de kwaliteit en biologische waarde ervan.
Het is belangrijk dat het dieet van zo’n baby minder ‘lege’ voedingsmiddelen bevat (te veel calorieën en geraffineerd, arm aan voedingsstoffen) en zoveel mogelijk voedingsmiddelen bevat die rijke bronnen zijn van vitamines, mineralen en vezels. Dan krijgt de baby, zelfs nadat hij maar een klein beetje heeft gegeten, alles wat hij nodig heeft.
Het is raadzaam om vaker pappen en soepen gemaakt van volle granen, die grote hoeveelheden vitamine B1 bevatten, in het dieet van uw baby op te nemen.
Sappen zoals wortel, abrikoos en pompoen zijn zeer gunstig voor de algehele gezondheid en voor het vergroten van de eetlust.
Trakteer uw baby af en toe op avocadopulp – een bron van vitamine B1 en B9 (verantwoordelijk voor een goede eetlust) en onverzadigde vetzuren.
