Het is goed om te onthouden bruisend leven in de woonwijkenwaar wij als kinderen woonden.
In de jaren zestig en zeventig begon in de grote steden een ongekende bouwgolf.
De huizen met meerdere verdiepingen die na de regen uit het niets als paddenstoelen uit de grond schoten, waren broodnodig vanwege het dreigende woningtekort in het tijdperk van het socialisme.
Haal dankzij deze foto’s herinneringen op aan het leven op een woonwijk tijdens het socialisme.
In de jaren zeventig werden grotere prefabhuizen van 8 tot 10 verdiepingen gebouwd.
Al ging het hoge werktempo soms ten koste van de kwaliteit.
Paneelbouwkoorts duurde ongeveer drie decennia.
De woonwijken van de grote steden raakten echter al snel bevolkt; velen herinneren zich met veel plezier het levendige gemeenschapsleven van de jaren zeventig en tachtig in de schaduw van enorme huizen.
De betonnen pingpongtafel op het plein, het behangen interieur van het appartement, de gedeelde koffiemolens in de winkel – wellicht roepen veel van deze kleine herinneringen ook bij jou emoties op.
Tussen de gebouwen van tien verdiepingen mochten parken en speeltuinen vol leven niet ontbreken.
De tafeltennistafel was bij velen populair.
De huizen waren snel bezet en er kwamen steeds meer gezinnen met kinderen in de woonwijken.
Het lawaai van kinderen en het enorme gemeenschapsleven werden gekenmerkt het starten van woonwijken.
Door het toenemende aantal gezinnen dat in de woonwijken begon, gebeurde dat wel de behoefte aan kinderdagverblijven en scholen binnen handbereik.
Door de groeiende vraag zijn zij naast paneelappartementen ook geopend supermarkten, bouwmarkten, zelfs grote warenhuizen.
De geur van versgemalen koffie roept bij veel mensen nog steeds prettige herinneringen op.
De golf van paneelbouw, die zich vanaf de jaren 80 voortzette, maakte geleidelijk plaats voor steeds creatiever bouwen.
Maak samen met ons herinneringen. We hebben een post voor je gevonden over hoe het leven in een flatgebouw er onder het voormalige regime uitzag.
Het socialistische Tsjecho-Slowakije was, net als veel andere landen, op zoek naar een oplossing voor het woningtekort.
En het vond het in de vorm van geprefabriceerde paneelhuizen, die aan de rand van steden begonnen te groeien en een symbool werden van een nieuw tijdperk.
Het woningtekort was bijzonder nijpend in Tsjechoslowakije. Ook hier heeft de oorlog zijn sporen nagelaten
Het socialistische regime stelde zichzelf ten doel om brede lagen van de bevolking van huisvesting te voorzien.
In het begin werden vooral bakstenen huizen gebouwd, maar in 1959 besloot de Communistische Partij het huisvestingsprobleem sneller en efficiënter op te lossen.
Paneelbouw werd een prioriteit, en daarom werden in de daaropvolgende jaren hele wijken met nieuwe huizen gebouwd, die werden gekenmerkt door hun snelheid van bouwen en uniformiteit.
De appartementen in deze huizen waren kleiner en minder uitgerust dan de bakstenen, maar de staat probeerde hun standaard te verhogen met apparatuur zoals radiatoren en warm water.
Hoewel geprefabriceerde huizen vaak werden bekritiseerd vanwege hun uniformiteit en gebrek aan kwaliteit, hadden ze onmiskenbare voordelen.
Ze maakten de snelle vestiging van grote aantallen mensen mogelijk en bevorderden een gemeenschapsgevoel onder de bewoners.
Wat was de prijs van woningen?
Het 3+1 appartement had een maandelijkse huur van CZK 175, wat zeer betaalbaar was in een tijd dat het gemiddelde loon rond de CZK 3.170 lag.
Dit was aanzienlijk lager dan de kosten van levensonderhoud in de meeste kapitalistische landen.
Dit beleid stond centraal in het socialistische regime, dat probeerde te voorzien in de sociale basisbehoeften van zijn burgers.
Ondanks dat paneelwoningen destijds als een tijdelijke oplossing werden beschouwd, werden ze een permanent onderdeel van het stadsleven. Velen van hen zijn de afgelopen decennia gerenoveerd en gemoderniseerd, waardoor de kwaliteit en de energie-efficiëntie zijn toegenomen.
Het fenomeen “Husákovo 3+1”.
Tijdens de normalisatieperiode deed zich een specifiek huisvestingsfenomeen voor: gezinsinterieurs van het “Husák type 3+1”.
De appartementen werden een symbool van die tijd en werden gekenmerkt door PVC-vloeren, patroonbehang en standaardmeubilair.
Een belangrijke innovatie in deze periode was het concept van de “woonkern”, die de badkamer- en hygiëneapparatuur binnen de keukenset combineerde. Deze versnelde de bouw en verminderde de kosten.
Tussen 1958 en 1990 werden op het grondgebied van de huidige Tsjechische Republiek maar liefst 1.180.000 paneelappartementen geproduceerd. In 1970 vormden appartementen met een overwicht aan panelen meer dan 90% van de nieuwbouw, en in 1985 bereikten ze 98,8%.
